Adoptie

Bij adoptie worden de familiebanden tussen het adoptiekind en de biologische familie verbroken. Het houdt in dat door de uitspraak van een Nederlandse rechter het adoptiekind officieel jouw kind wordt. Het krijgt jouw achternaam en erfrecht. Vanaf het moment van de rechterlijke uitspraak heb jij de rechten en plichten die komen kijken bij het verzorgen en opvoeden van een kind. Maar voordat het zover is, moet je een hele adoptieprocedure doorlopen.

Om een kind te kunnen adopteren zijn er verschillende voorwaarden gesteld. De herkomstlanden en vergunninghouders kunnen aanvullende voorwaarden stellen.

• Je moet in Nederland wonen.
  Het leeftijdsverschil tussen jou en het adoptiekind mag niet meer dan veertig jaar zijn.
• De Nederlandse overheid moet jou geschikt vinden om een kind te adopteren en moet hiervoor beginseltoestemming geven voordat je mag adopteren. Op het moment dat je de beginseltoestemming aanvraagt mag je niet ouder zijn dan 41 jaar tenzij er sprake is van een uitzonderingssituatie.
• Je moet garant kunnen staan voor alle kosten van de verzorging voor het adoptiekind.
  Je moet het adoptiekind alle noodzakelijke medische behandelingen geven die gangbaar zijn in Nederland zoals bloedtransfusies of vaccinaties.
• Als adoptieouder krijg je een medisch onderzoek om te kunnen aantonen dat je voldoende gezond bent.
• Je moet toestemming geven voor inzage in het Justitieel Documentatie Register.

1. Beginseltoestemming: je moet beginseltoestemming aanvragen, dit formulier kan je vinden op www.FIOM.nl.
2. Controle adoptievoorzieningen: de beginseltoestemming wordt gecontroleerd door adoptievoorzieningen en toetst of je voldoet aan de gestelde voorwaarden. 
3. Voorlichtingen bijwonen: je moet zes verplichte voorlichtingen bijwonen voor aspirant-adoptieouders. Het is namelijk belangrijk dat je goed bent voorbereid op de komst van het adoptiekind. In de voorlichtingen gaat het onder andere over hechting, loyaliteit en identiteit en de wensen en mogelijkheden van aspirant-adoptieouders. 
4. Gezinsonderzoek: de Raad van de Kinderbescherming voert een gezinsonderzoek uit. Dit houdt in dat je een medische verklaring moet inleveren. In die medische verklaring wordt gekeken of er geen psychische of lichamelijke problemen spelen of gespeeld hebben in het verleden. Je krijgt gesprekken met een raadsmedewerker waarbij de beweegredenen om een kind te willen adopteren worden besproken, maar ook wat je mogelijkheden zijn en er wordt gekeken naar de gezins- en leefsituatie. 
5. Beslissing: je krijgt te horen of je de beginseltoestemming krijgt toegewezen of niet. Deze is vier jaar geldig. Mocht je geen toestemming krijgen, kan je hier binnen zes weken bezwaar tegen maken. 
6. Bemiddeling tussen adoptiekind en aspirant-adoptieouders: er wordt gekeken welke aspirant-adoptieouders het beste bij welk kind passen. Dit wordt gedaan door vergunninghouders. 
7. Voorstellen adoptiekind aan de aspirant-adoptieouders: je krijgt vaak schriftelijke informatie over het adoptiekind en wanneer uiteindelijk alles geregeld is krijg je meer informatie en een foto. 
8. Aankomst van het adoptiekind: het adoptiekind kan op twee manieren naar Nederland komen: of je gaat naar het land van herkomst en haalt het adoptiekind op of medewerkers van de vergunninghouder reizen met het kind naar Nederland. 
9. Officiële instanties: het adoptiekind moet worden aangemeld bij de gemeente en je hebt een papier gekregen met daarop de zaken die geregeld moeten worden. 

Een kind adopteren is duur, de kosten variëren van €12.000.- tot ruim €40.000,-, afhankelijk van het herkomstland en de bemiddelingsorganisatie. De kosten zijn bemiddelingskosten die in het land van herkomst worden gemaakt zoals:

• Kosten van bemiddelings- en bureaukosten
• Kosten van de advocaat en de tolk
• Kosten van medische onderzoeken en behandelingen
• Reis- en verblijfkosten van de adoptieouders of begeleiders
• Reis- en verblijfkosten van het kind
• Verzorgingskosten van het kind

Er kunnen verschillende redenen zijn dat de biologische ouders ervoor kiezen of geen andere keus hebben dan hun kind voor adoptie op te geven.

• Kinderen worden als vondeling neergelegd door bijvoorbeeld armoede, politieke overwegingen of ziek zijn.
• Het kind heeft een beperking waardoor de biologische ouders er niet voor kunnen zorgen, zij kunnen bijvoorbeeld de medische kosten niet betalen. In sommige landen denkt men dat er op schisis, ook wel hazenlip genoemd, een vloek rust. 
• Er is een taboe op ongehuwde moederschap en de biologische moeder wordt verstoten als zij het kind houdt. 

Om een kind te willen adopteren zijn verschillende redenen, die voor iedereen verschillend zullen zijn. 

• Zwangerschap is voor de adoptiemoeder risicovol.
• Vanuit idealistisch oogpunt willen adoptieouders het kind een betere toekomst geven dan dat deze in het land van herkomst zou hebben of vinden dat er al te veel mensen op de wereld zijn en willen daarom geen kind op de wereld zetten. 
• Adoptieouders zijn van hetzelfde geslacht of alleenstaand. 
• De adoptieouders willen een kind met een special need een toekomst geven.

In Nederland zijn er vier vergunninghouders die bemiddelen bij een adoptie. 

• Stichting Meiling
• Stichting Wereldkinderen
• Adoptiestichting A New Way
• Nederlandse Adoptie Stichting (NAS)

Elke vergunninghouder bemiddelt in verschillende landen en heeft ook eigen eisen waaraan aspirant-adoptieouders moeten voldoen. Het is handig om hier rekening mee te houden als je gaat kijken of je in aanmerking komt voor adoptie uit één van de landen waaruit een bepaalde vergunninghouder bemiddelt.

Een kind met een special need probleem is een kind die een sociaal/maatschappelijke, psychische of medische belaste achtergrond heeft. Sommige vergunninghouders bemiddelen alleen nog maar kinderen met een special need. Er zijn verschillende categorieën waarin de problemen van het kind vallen. Een vergunninghouder kan als voorwaarde stellen dat je openstaat voor bepaalde categorieën. Het wil niet zeggen dat je voor alle problemen hoeft open te staan die in de categorie worden benoemd.

Adoptiekinderen hebben soms meer kans om bepaalde problematiek te krijgen. Het wil niet zeggen dat iedereen die geadopteerd is problemen krijgt of heeft gehad. Problemen die regelmatig voorkomen zijn:

• Loyaliteitsconflicten
• Hechtingsproblematiek
• Identiteit en zelfbeeld
• Rouw

Rootsreizen zijn reizen waarbij de geadopteerde teruggaat naar zijn of haar geboorteland. Een rootsreis wordt gemaakt wanneer het adoptiekind of de geadopteerde volwassene meer wil weten over hun afkomst. Ze gaan bijvoorbeeld naar het kindertehuis of pleeggezin waarin zij hebben gewoond, voor de tijd dat zij geadopteerd werden. Een rootsreis helpt een geadopteerde om meer te weten te komen over zijn of haar achtergrond en dit kan helpen bij het vormen van een eigen identiteit.

Verschillende factoren speelden een rol waardoor er systematische adoptiemisstanden voorkwamen in zowel het herkomstland als in Nederland. 

• De herkomstlanden hadden vaak de capaciteit niet om misstanden op te lossen. 
• Adoptie was soms een uitkomst voor tehuizen omdat zij capaciteitsproblemen hadden. In veel landen was er sprake van oorlog, ongelijkheid, armoede en de normen, waarden en taboes die er heersten. De kinderen die ter adoptie werden aangeboden waren vaak geen wees en (één van) hun ouders leefde(n) nog.
• Ongehuwde zwangerschap en moederschap was in veel landen een taboe en werd maatschappelijk niet geaccepteerd. Vaak waren het jonge moeders die hun kind moesten afstaan. Het is daardoor twijfelachtig of de documenten die zij moesten tekenen vrijwillig zijn getekend. 
• Er was sprake van een ongelijkwaardige relatie tussen de biologische ouders en de adoptieouders. Voor de maatstaven in het herkomstland waren de Nederlandse adoptieouders welgesteld. 

Uit het onderzoek ‘Rapport commissie onderzoek interlandelijk adoptie’ zijn drie aanbevelingen naar voren gekomen. 

1. Opschorting interlandelijke adoptie
2. Instelling landelijk Expertisecentrum
3. Erkenning door de overheid